In een vroegere blog noemde ik Ireen Wüst en Hans van Helden als langebaanschaatsers met een uitzonderlijke stijl en techniek. Schaatsen is een plezier. Schaatsen kijken is dat ook. Ik vind schaatsen mooi om naar te kijken. Wanneer stylistische grootmeesters als Ireen en Hans over de baan glijden verhoogt dat het genot.
Over stijl en techniek is veel te zeggen en velen hebben dat ook al gedaan. Weinigen zijn het met elkaar eens over wie de technisch meest begaafde schaats(t)er is of was. Voor mij zijn het die twee. Je zult mij echter niet horen protesteren wanneer iemand Martina Sablikova of Eric Heiden te berde brengt. Ik denk echter ook niet dat een schaatsliefhebber bij het bekijken van een race met Hans juist diens techniek zal bekritiseren.
Zelfs op foto’s vind ik dat je kan zien wat voor een begaafd stylist Hans van Helden is. In artikels over hem lees ik regelmatig iets over zijn kennelijk moeilijke karakter en zijn aanvaringen met de KNSB en met zijn trainers. In de korte video-opnames van interviews zie ik een eigenzinnige en excentrieke man. Voor mij gaat dat samen met zijn technisch perfectionisme als schaatser. Schaatsen is moeilijk. Een erg goede schaatser moet dat ook zijn. Vooral met zichzelf.
Hans van Helden huwde een Française en vervolgde zijn schaatscarrière uitkomend voor Frankrijk. Op magistrale wijze reed hij nog nieuwe persoonlijke records de veertig naderend. Nadat hij een punt achter zijn lange carrière zette, ‘verdween’ Hans ergens in Frankrijk. Hij wil geen interviews meer geven en mijdt de media in het algemeen. Soms duikt hij ineens op bij een schaatsbaan; de Jaap Eden, Thialf …. Het schaatsen krijgt hij niet uit zijn bloed.